آب براى دیگرى
گفته شد که برخى اوقات، نجف با کمبود آب روبه‏رو مى‏شد و مردم از کوفه آب آشامیدنى مى‏خریدند. مرحوم آخوند خراسانى روزى پانزده تا بیست بار1 آب کوفه براى طلاب مى‏خرید و به آنان مى‏داد؛ اماخود و خانواده‏اش از آب شور نجف استفاده مى‏کردند.

یکى از حقوق مومن
در یکى از سفرهاى زیارتى، مقدس اربیلى همراه جمعى عازم سفر شد. در بین راه یکى از زائران که مقدس اردبیلى را شخصى ساده و بى‏آلایش دید، لباس‏هایش رابه او داد و گفت: این لباس‏ها را برایم بشویید. وى نیز لباس‏ها را شست  و به آن شخص تحویل داد. برخى که مقدس اردبیلى را مى‏شناختند، آن مرد را سرزنش کردند. مقدس اردبیلى گفت:چرا او را سرزنش مى‏کنید؛ این یکى از حقوق برادران مؤمن بر یکدیگر است.3

سادگى و فروتنى
درباره تواضع و فروتنى علامه بلاغى آمده است که وى خود به بازار مى‏رفت و وسایل مورد نیاز روزانه خویش راتهیه مى‏کرد و مانند دیگر افراد، آن وسایل را حمل مى‏کرد و به خانه مى‏برد و هرگز نمى‏پذیرفت که کسى در کارهاى شخصى‏اش به او کمک کند و مى‏گفت:
هر کس باید بار خود و خانواده خود را خودش بر دوش بکشد.4

ظلم فراگیر
مأمون خلیفه عباسى شخصى را به عنوان استاندار کوفه تعیین کرده بود. استاندار، شخصى ظال و ستم‏گر بود و مردم که از اعمال ظالمانه او به تنگ آمده بودند، از او نزد مأمون شکایت کردند. مأمون گفت: او شخصى عادل و درست کار است و در میان استانداران، دادگرتر از او سراغ ندارم. شاکیان گفتند: اگر چنین است، بهتر است او را به استاندارى دیگر شهرها برگزینید؛ تا مردم آن شهرها نیز از عدالت و دادگرى‏اش بهره‏مند شوند. مأمون چون این سخن شنید، وى را عزل کرد.5

مثل خلیفه
عبدالملک مروان خلیفه ستم‏کار اموى پیش از خلافت همواره در مسجد به سر مى‏برد و به خواندن نماز و تلاوت قرآن مشغول بود. روزى که او در مسجد مشغول تلاوت قرآن بود، به وى خبر دادند که به خلافت برگزیده شدى. عبدالملک بى‏درنگ قرآن راکنار گذاشت و گفت: اکنون از تو خدا حافظى مى‏کنم؛ زیرا خلافت، بین من و تو جدایى انداخته است.6

عصاى عارف
در جنگ دوم جهانى که نیروهاى متفقین در ایران حضور داشتند، روزى در همدان یکى از زنان براى انجام کارى از خانه خارج شد. در این وقت یک سرباز انگلیسى به دنبال وى به راه افتاد. زن که احساس کرد کسى به دنبال او مى‏آید، با سرعت به راه خود ادامه داد؛ اما آن سرباز همچنان او را تعقیب مى‏کرد. ناگهان آن زن، آیة الله شیخ محمد جواد انصارى همدانى را دید و از وى خواست تا او را از شر آن سرباز نجات دهد. آیةالله انصارى جلو سرباز ایستاد و او را نهى کرد؛ اما سرباز به وى جسارت کرد. او با عصایش محکم بر سر سرباز کوبید و او را فرارى داد.7

پس از فوت آخوند
استاد جلال‏الدین همایى درباره استادش آخوند ملاعبدالکریم گزى مى‏گوید:
وى به راستى شیخ بهایى عصرخود بود و مرجعیت تامه قضا و فتوا داشت و در عین این که سى چهل سال تمام امور قضایى اصفهان و توابعش در دست او بود، شبى که در گذشت، خانواده او نفت چراغ و نان شب نداشتند و مرحوم فشارکى از محل وجوهات حواله داد تا براى خانواده او شام شب و لوازم زندگى تهیه کردند و من خود یکى از حاضران آن واقعه و مباشر خدمت بوده‏ام.8

در هواى گرم نجف
یکى از همراهان امام خمینى مى‏گوید: هواى نجف، بسیار گرم بود و بعضى اوقات دماى هوا به حدود 50 درجه مى‏رسید. روزى با چند نفر از برادران، خدمت امام خمینى رفتیم و به او گفتیم: آقا! هوا به شدت گرم است و شما هم پیرمرد هستید؛ چون هواى کوفه بهتر است و مردم هم به آن جا مى‏روند، شماهم به آن جا بروید. امام در جواب فرمود: من چطور براى استفاده از هواى خوب به کوفه بروم، در صورتى که برادران من در ایران در زندان به سر مى‏برند.9

پى‏نوشت:
1. بار آب، به مقدرا آبى گفته مى‏شد که با یک حیوان باربر (مثل الاغ یا قاطر) حمل مى‏شد.
2. عبدالحسین مجیدکفایى، مرگى در نور، کتاب فروشى زوار، تهران 1359، ص380-379.
3. شیخ عباس قمى، فوائد الرضویه، ص24.
4. حکیمى، بیدارگران اقالیم قبله، ص212.
5. کشکول شیخ بهائى.
6. همان.
7. مصطفى کرمى، درکوى بى‏نشان‏ها، انتشارات نهاوندى، ص87.
8. رضا مختارى، سیماى فرزانگان، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى، ص438.
9. همان، ص450-449.

نظرات کاربران ()