اَخْذُ الاَمِیْرِ الهَدَیَّةَ، سُحْتٌ وَ قَبُولُ القاضِىِ الرُّشْوَةَ کُفْرٌ.

هدیه گرفتن دولتمرد، به منزله آتش سوزناک و حرام است و رشوه گرفتن قاضى، به مثابه کفر.

التَذَلُّلُ لِلْحَقِّ اَقْرَبُ اِلَى العِزِّ من التَعَزُّزِ بَالْباطِل.

ذلت پذیرى به خاطر حق، نزد من محبوب‏تر از عزتى است که به خاطر باطل باشد.

اِذا اَرادَ اللَّهُ بِالاَمِیرِ خَیْراً جَعَلَ لَهُ وَزِیْرَ صِدْقٍ، اِنْ نَسِىَ ذَکَّرَهُ وَ اَنْ ذَکَرَ أَعانَه وَ اِذا اَرادَ بِهِ غَیْرَ ذلِکَ جَعَلَ لَهُ وَزِیْرَ سُوءٍ اِنْ نَسِىَ لَمْ یُذَکِّرهُ وَ اِنْ ذَکَّرْ لَمْ یُعِنْهُ.1

وقتى خداى متعال، خیر و صلاح یک مدیر و دولتمرد را بخواهد، مشاور و دستیار درستکارى نصیبش مى‏گرداند تا اگر کارى را از یاد برد، به یادش اندازد و هر گاه اقدام به انجام کارى نماید، به یاریش بشتابد؛ ولى هر گاه خیر و صلاح دولتمرد و مدیرى را نخواهد، مشاور و دستیار بدکارى نصیبش مى‏سازد تا اگر کار مهمى را به فراموشى سپرد، یادآورى‏اش ننماید و در کارهاى اساسى، با وى همراهى نکند.

پى نوشت:

 به نقل از نهج الفصاحه، قم: انتشارات انصاریان، ج 1، 1379.

نظرات کاربران ()

     از نامه امیرمومنان عیله السلام به سلمان فارسى رحمه الله ، پیش از خلافت آن حضرت‏:

أَمَّا بَعْدُ؛ فَإِنَّمَا مَثَلُ الدُّنْیَا مَثَلُ الْحَیَّةِ لَیِّنٌ مَسُّهَا قَاتِلٌ سَمُّهَا ، فَأَعْرِضْ عَمَّا یُعْجِبُکَ فِیهَا لِقِلَّةِ مَا یَصْحَبُکَ مِنْهَا ، وَ ضَعْ عَنْکَ هُمُومَهَا لِمَا أَیْقَنْتَ بِهِ مِنْ فِرَاقِهَا ، وَ تَصَرُّفِ حَالاتِهَا، وَ کُنْ آنَسَ مَا تَکُونُ بِهَا أَحْذَرَ مَا تَکُونُ مِنْهَا، َإِنَّ صَاحِبَهَا کُلَّمَا اطْمَأَنَّ فِیهَا إِلَى سُرُورٍ أَشْخَصَتْهُ عَنْهُ إِلَى مَحْذُورٍ أَوْ إِلَى إِینَاسٍ أَزَالَتْهُ عَنْهُ إِلَى إِیحَاشٍ؛وَ السَّلَامُ.

اما بعد، دنیا همچون مار است؛ لمس کردن آن نرم و هموار و زهر آن جانشکار.

پس، از آن چه تو را در دنیا شادمان مى‏دارد، روى برگردان؛ چه اندک زمانى با تو مى‏ماند و اندیشه دنیا را از سر بنه؛ چه یقین دارى که از تو روى بگرداند و آن گاه که بدان خو گرفته‏اى ،بیشتر از آن بترس که دنیا دار، چون در دنیا به خوشى اطمینان کرد، او را به تلخ کامى در آورد یا اگر به انس گرفتن آرمید ، او را دچار وحشت کرد، و السلام.!

نهج البلاغه ، نامه 68

نظرات کاربران ()